vervolg 25 08 10

aan katholieke jongeren

Het was de tijd van de kleine mannekes , opgeblazen om het kwaad te helpen of het goed te verhinderen, zodat geleidelijk aan de huidige toestand ontstaan kon.
Over iets goeds van die tijd: de oprichting van een eigen katholieke partij, klein maar waardevol. Een voorzitter (Beukers) en een penningmeester, (het sturende baasje). De toestand groeide hen naar het leek over het hoofd. Dus hieven ze de beweging op, zo maar; wat minder goed was. Later vond ik één van de twee toevallig bij de vereniging voor de heilig verklaring van onze Titus Brandsma. Maar wie hief nu ons clubje op? Het was de tijd van de grootse ontmanteling der katholieke traditie en heiligen deden daar geen kwaad. Eerder een steuntje voor de nieuwlichters. Maar een echte katholieke partij?! Geleidelijk aan, denk ik, heb ik begrepen wie daar achter zaten.
Het was de grote tijd van de uitverkoop van de traditionele katholieke waarden. Het werd getolereerd en gestimuleerd door de bisschoppen. Met Vaticanum II wilden ze niets liever dan het oplossen van deze traditionele waarden. Er was niets dat wees op een strijd voor hun behoud. Een simpel voorbeeld de kruisverenigingen. Er waren er verschillende, samenhangend met de politiek/religieuze overtuiging. De katholieke club, het Wit Gele Kruis, fuseerde met een ander, ik weet niet meer welk onder naam van de ‘ander’ , met als toevoeging “waarin opgenomen het Wit Gele Kruis”. Deze toevoeging loste al spoedig op tot naar ik weet, volle tevredenheid van katholieke leiders. En dat terwijl de kruisverenigingen maximaal nodig waren in de steeds meer veranderende zeden. Men wilde maar één ding los komen van het verleden. Aanpassing aan de wereld, aggiornamenti?!, . Men kende maar één manier: oplossen van de eigen traditie en instanties. Zo ging het met de K.V.P. binnen het C.D.A. Ook hier :weg met de katholieke waarden. Of niet met al die ministeriele zorg.
Een goede raad aan C.D.A. en vooral tot de jongeren: hef uzelf op, voor anderen het doen. Wordt traditioneel christen! Er is genoeg om voor te bidden en te werken.

allerlei

Al omstreeks 40 jaar stem ik niet meer, aangezien er geen christelijke partij is die ik vertrouw. Was het niet van Agt,die toen mee wilde doen met den Uyl? Was het niet dat christelijke mannetje dat naar ik me herinner als minister vieze films in kleine zaaltjes liet vertonen en zo de moraal van zijn katholieke traditie opofferde voor het meespelen in de politiek? Een gedrag dat door zijn navolgers verder uitgewerkt is en nu het land overspoeld met van alles, behalve christelijke moraal, zo dat de toezichthouder op de abortus de christelijke minister van ‘geneeskunde’ is, en die op euthanasie de even christelijke minister van justitie. De christenen verantwoordelijk voor het ‘gereglementeerd’ doden, een moreel gebeuren waar van Agt de grondslag voor heeft gelegd.
Deze van Agt spreekt over ‘onaanvaardbaar’ van eisen die mensen stellen voor onverteerbare situaties die vooral ook door het CDA zijn ontstaan.
Van Agt als politiek zedenmeester; van een partij die de fundamenten van haar eigen christelijke moraal heeft afgebroken.
Een oproep tot het CDA, en speciaal tot de jongeren: hef uzelf op! en wordt een verantwoord christen.

p.m.c. van kempen